چرا اینطوری شدم ؟

من اینجا راحتم ، راحت حرف دلم را میزنم ، چون کسی مرا نمی شناسد !

---

آه ... خسته ام ؛ خسته

دو روز پشت سر هم برای نماز صبح بیدار نشدم ! بیدار شدم ولی بلند نشدم !  چـــــــــــرا ؟

چرا خداوند ؟ 

چرا درست آن زمان که احساس میکردم هر روز به سوی تو می آیم و احساس میکردم آرامش باطن بدست آوردم احساس میکردم عشق زمینی پوچ است ، آن موقع که با خودم کلنجار میرفتم که عاشق نباشم ، و جز خدا قلبم رو از عشق کسی پر نکنم

چرا ، چرا ، چرا

چرا اکنون به این حس رسیدم ؟  چرا 

چرا در عرض چند ثانیه فقط چند ثانیه ، کاری کردم که بعداً معذب باشم ؟! و بهش شک کنم که آیا خدا از من ناراضی است ؟

راستش وقتی خدا ازم ناراضی میشه حس بدی بهم دست میده ، حس میکنم تنهام

من این حس رو دوست ندارم ، پس سعی میکنم دوباره برم سمت خدا 

ولی میدونی چیه ؟ اینکه بخوام دوباره برم سمتش ، سخته این یعنی (تــــوبه = باز گشت)

چون من دلیل بدیه کاری که کردم رو زیاد حس نکردم ، و هنوز لذتش زیر زبونمه ! راستش نمیدونم چی بگم نمیدونم چطوری بگم ولی بدم میاد از خودم ، میگم این چیزی جز مسخره کردن یار نیست ! من توبه ی حقیقی نکردم ، و من این رو ، خود ، میدانم

آیا خدا نمی داند !!!

خدایا ! یه سوال دارم ازت

من کی آدمی میشم که تو میخوای ؟