لا اکـــــــــراه فی الدین !

میدونی چرا خداوند در قرآن فرموده :

*   لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ  *

( در دین اجباری نیست )

در ابتدا شان نزول آیه بصورت زیر هستش ،

"مردى از اهل مدینه به نام" ابو حصین" دو پسر داشت؛ برخى از بازرگانانى که به مدینه کالا وارد مى‏کردند، هنگام برخورد با این دو پسر آنان را به عقیده و آیین مسیح دعوت کردند، آنان هم سخت تحت تاثیر قرار گرفته و به این کیش وارد شدند و هنگام مراجعت نیز به اتفاق بازرگانان به شام رهسپار گردیدند. "ابو حصین" از این جریان سخت ناراحت شد و به پیامبر (صلی الله علیه و آله) اطلاع داد و از حضرت خواست که آنان را به مذهب خود برگرداند و سؤال کرد: آیا مى‏تواند آنان را با اجبار به مذهب خویش باز گرداند؟ آیه 256 نازل گردید و این حقیقت را بیان داشت که: "در گرایش به مذهب اجبار و اکراهى نیست". در تفسیر" المنار" نقل شده که ابو حصین خواست دو فرزند خود را با اجبار به اسلام باز گرداند، آنان به عنوان شکایت نزد پیغمبر آمدند. "ابو حصین" به پیامبر عرض کرد: من چگونه به خود اجازه دهم که فرزندانم وارد آتش گردند و من ناظر آن‏ باشم؟ آیه 256 به همین منظور نازل شد."

اگر ادامه ی آیه رو بخونی ، متوجه منظور خداوند میشیم :

*  قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ  *

(چرا که راه از بیراهه آشکار شده است)

همین !


حالا ما هی راه بریم و بگیم ، خدا خودش تو قرآن گفته لا اکراه فی الدین ، لا اکراه فی الدین
خب عزیزم ! یه بار یه جمله بعد از اون رو هم بخون تا دلیلش رو بفهمی که چرا لا اکراه فی الدین

نه ؟